Eğitimin son günü çakal ve zürafa kulaklarını taktığımızda yanımdaydın ve bana inanılmaz destek oldun. O günün akşamında çalışmada bahsi geçen kişi ile 4-5 saat muhabbet ettik. Karşılıklı konuştuk, güldük, sarıldık, ağladık. O kişi benim görümcem ve 10 yıllık ilişkimizde ilk defa mümkün olduğunca önyargısız konuşmaya başladım. İlk defa karşı tarafta benim kafamdakinden bambaşka bir hikaye olabileceğine dair bir umutla başladım. Sesin, yüzün, tavrın, şefkatin hep gözümün önündeydi, sanki yanımdaymışsın sanki elini tutuyormuşum gibi konuştum. Ve inanılmaz bir hikaye ile karşılaştım. Kafamdaki senaryodan o kadar uzaktı ki inanamadım. Biraz üzgünüm hala, başka insanlarla olan ilişkilerimde bugüne kadar kaybettiklerimin yasını tutuyorum belki. Ama bundan sonrası için hala umudum var. Bana bu umudu verdiğin için çok içten çok derin şükran hissediyorum.Çok teşekkürler. 

​

HG, İstanbul